Holistische massage.





Voel je welkom,  
hoe is het met jou?
Je mag komen vertellen ,
en je kan het komen voelen, hoe het met je is.

Het is een uitnodiging om te onderzoeken wat je lichaam je wil vertellen. Door te voelen, ervaren en waarnemen op een rustige en respectvolle manier. Kan je bewuster worden van de signalen van je lichaam. Door te integreren wat je ontdekt, zonder het te willen oplossen en ruimte te geven aan dat wat je voelt, kan het weer gaan stroom.


Concreet zijn we ongeveer anderhalf uur bezig.
We beginnen met een voorgesprek, waarna we samen een massage bepalen.
De eerste keer is het vaak een rugmassage, dat is veilig voor ons allebei. 
De massage zelf duurt zo'n 60 minuten.
Daarna sluiten we af met een glas water en een nagesprek.

Waarom een holistische massage?

Omdat het ergens in je lichaam pijn doet, en dat om je aandacht vraagt.
Omdat je druk bent in je hoofd.
Omdat je neerslachtig, moe, onzeker voelt. 
Omdat je schouders vastzitten.
Om liefdevol en met respect te worden aangeraakt.
Om beter te kunnen slapen.
Om te voelen.
Vermindering van spanning en pijn.
Als je geinterreseerd bent in jezelf.

Het gaat niet over het oplossen wat je voelt, maar om het integreren ervan. 

 Door rustige, aandachtsvolle en verbinden strijkingen. Kan je (weer) in contact te komen met jezelf.

Wees welkom, om zelf te ervaren wat een holistische massage met je kan doen. Of schenkt iemand als kado. 

Mijn tafel staat klaar.

Fijne dag.

Voor een afspraak of vragen graag mailen.

Groet,
Jojanneke


Kennis en vaardigheid geleerd op school, Holos, en bij Foreverybody.

 Een holistische massage brengt je op een rustige en respectvolle manier bij jezelf. Een manier waar ik zelf veel van leer, en graag door wil geven. 


Stapvoeten en schommelen

Boosheid,
Ik kan het wel uitschreeuwen
of ontploffen.

En er dan steeds stampvoeten achterkomen dat ik hier sta.
Si hier.

Niet meer gisteren, of al morgen.

No hier,
en hoe wil ik er mee omgaan.

Met mijn verlangens. 
Met het besef van nu.
Met de veranderlijkheid.

Met het vechten, vluchten of bevriezen.
De confrontatie.
Weerstand. 

AAAAAAAAHaaahahahahaahaahaaaaaaaaaaaaaa.

Met het vervallen van mijn Belgische telefoonnummer, 
voelt het alsof er een vluchtroute is ingestort.
En het hier en nu steeds dichter op mijn huid zit. 

Alsof het wil zeggen,
schreeuwen. 

Je kunt niet meer weg, ik laat je niet gaan. 

Hoe hard je ook schopt, en hoe boos je ook bent. 

En dan zacht fluistert,
ik zie je en ik heb je lief.

X. 


 Dan je hardloopschoen aantrekken,
rennen tot de eerste schommel,
zo hoog schommelen tot je kriebels in je buik voelt.
Terwijl Spinvis in je oren zingt, Het is heel goed nieuws,
ja echt heel goed nieuws.







Met aandacht.


Voor een sollicitatiebrief zocht ik een geschikt foto. 

Gezocht een gepassioneerde desem bakker.

Leuk, grappig, interessant, confronterend om door jaren foto's heen te kijken.
Van toen en dat moment, met die dromen, die verlangens.
Op reis in dat land, een aangebakken taart, sneeuw, zon en veel groen.
En ook veel creativiteit en kleur. 

Vervlogen vriendschappen, huizen die niet meer bestaan. 
En veel foto's van eten. 
Gerechten uit mijn oude Gentse volkskeuken, op reis gebakken brood, taart........

En hoeveel aandacht er in zat. 
Liefde en geduld. 


Ja ja achteraf lijkt het altijd wel.......
Nee ik weet de onbegrepen, verloren en eenzame momenten nog. 

Gelukkig zijn er de foto's nog. 















Geen idee of het wel een baan is voor mij.
Maar alleen het onderzoeken al brengt me weer in beweging. 

X.





Zweethut bouwdag.x

In de voor laatste week, werd ik uitgenodigd om mee een vrouwen zweethut gegaan bouwen. 
Een dag buiten, met vrouwen, bouwen, rituelen en medicijn. Heerlijk, bitter, mooi, en straf spul. 
We begonnen in het bos en eindigde in een zweethut ( bij Aya huma). 



1.
Een paar geschikte eucalyptus bomen uitzoeken. 
In een bos vol groene tinten en een heerlijke geur.



2. De bladeren en zijtakken verwijderen, en de onderkant puntige maken. 




3. In de precies uitgemeten en uitgegraven punten, waar tabak met wens in gestrooid. 
Komen de eucalyptus takken. Die met veel kracht worden om gebogen tot het geraamte van de zweethut. 



Papaya deel  moment. 


Listo. Klaar. Naar veel puzzelen, vlechten en verbinden is het geraamte af. Klaar om bekleed worden met lappen stof, en een zweethut  ceremonie. x



Wens



En dan neem je toch gewoon het vliegtuig. 
Naar veel afscheidsknuffels, afscheid wijze woorden. 
En je komt toch wel terug....

Had ik bijna te hard geweest, en werd mijn tas er door de douane uitgevist.
Of ik even mee wou lopen om mijn tas open te maken.
Ooo. 
Dan wens ik toch liever terug te gaan. 

Twaalf vlieguren verder, een fijne treinrit met mijn moeder terug naar huis.
Het stof uit mijn kleren gewassen, en weer terug aan het werken en onderzoeken.

Blijken twee maanden toch heel snel voorbij te zijn gegaan. 

Alleen als ik s nachts wakker word, weet ik niet waar ik ben.
En lijken de hoge muren van twee maanden geleden, te zijn afgebrokkeld. 

X.

Vamos.

Het leek mij gaaf om ooit in een hotel te wonen. Zoals in het boek van Otje.
Met het romantische verlangen om dan uren uit mijn raam te staren, te lezen, brieven schrijven.....
Tot ik pas besefte dat ik al een paar weken in een heuse hotel woon Aya Huma in kamer nummer drie.
Met een eigen badkamer. Een receptie, een tuinman en man van alle klussen.

En nu ben ik mijn spullen aan het inpakken, om terug te gaan naar mijn huis, aan de ander kant van de wereld. Wat ik nog niet kan voorstellen.
Mijn boomhut, kamer nummer drie, ontmantelen van foto,s, verzamelde herinneringen van hier, luisterend naar Spinvis en met tranen in mijn ogen.
Oo ik zou nu van alles wel foto,s willen maken van de bloemen, van alle tinten groenen, van elke glimlach van mijn familie hier, de bergen, de maan. Van de dingen die je bijna gewoon gaat vinden. De geuren en geluiden. Vamos ( laten we gaan) naar het vliegveld. Afscheid nemen. Bah. No me gusta. x




Mousse de chocolate,


De ceremonie cirkel van zaterdagnacht. 

De laatste week hier in Peguche.
Het voelt nog heel onwerkelijk, terug te gaan.
Wat is zeker niet ga missen hier is het stof. Het regent hier weinig, dus het is hier heel droog en stoffig.

Wel de bergen, het vele buiten zijn, de bloemen, de vele tinten groen.
De zweethut, waar we gisteren avond weer in zaten. 
De kleurrijke vrouwen, de vriendschappen die ik hier heb gesloten. 
Het Spaans spreken, en de familie. 


Nu zit ik grumpy, maar ook enthousiast op mijn kamer, nummer 3. Leuk, hormonen. 
Luisteren naar troostende disney liedjes, mijn buik gevuld met zelf gemaakte chocolade mousse.
Recepten op te zoeken voor een nog te starten volkskeuken.
En voor een vrouwenweek in januari aan zee.

Mousse de chocolate.
- een rijpe avocado
- twee rijpe bananen
-pure cacaopoeder

Samen in de blender, tot het egaal geheel. 

-Eventueel met gember.
-Verse kokos
-Voor een zoetere smaak wat ahornsiroop.

Que rico y buen provecho.

x.