De bergen zijn te groot om te omvatten, bevatten.
Heerlijk is dat.
Dat maakt dat het strijden tegen mezelf, lijkt op een steen.
Die bijna, in het niet valt tussen de andere bergstenen.
Het willen oplossen veranderd in.
Eerst even zitten en het uitzicht aanschouwen.
Kijken, omdraaien, kijken, voelen, zuchten, verbazen....
Want het kan altijd hoger...
Of lager.