Boosheid,
Ik kan het wel uitschreeuwen
of ontploffen.
En er dan steeds stampvoeten achterkomen dat ik hier sta.
Si hier.
Niet meer gisteren, of al morgen.
No hier,
en hoe wil ik er mee omgaan.
Met mijn verlangens.
Met het besef van nu.
Met de veranderlijkheid.
Met het vechten, vluchten of bevriezen.
De confrontatie.
Weerstand.
AAAAAAAAHaaahahahahaahaahaaaaaaaaaaaaaa.
Met het vervallen van mijn Belgische telefoonnummer,
voelt het alsof er een vluchtroute is ingestort.
En het hier en nu steeds dichter op mijn huid zit.
Alsof het wil zeggen,
schreeuwen.
Je kunt niet meer weg, ik laat je niet gaan.
Hoe hard je ook schopt, en hoe boos je ook bent.
En dan zacht fluistert,
ik zie je en ik heb je lief.
X.
Dan je hardloopschoen aantrekken,
rennen tot de eerste schommel,
zo hoog schommelen tot je kriebels in je buik voelt.
Terwijl Spinvis in je oren zingt, Het is heel goed nieuws,
ja echt heel goed nieuws.
rennen tot de eerste schommel,
zo hoog schommelen tot je kriebels in je buik voelt.
Terwijl Spinvis in je oren zingt, Het is heel goed nieuws,
ja echt heel goed nieuws.